Nec Spe Nec Metu

“Burke’ü Oku(yama)mak” başlıklı müdahalesinde Ahmet Özcan, Edmund Burke’ün insanlığın ve ezilenlerin düşmanı bir gerici, ayrıcalıkları kayıran bir sahtekâr ve ikbal peşinde bir fırsatçı olarak tanınmasında dönemin entelektüel ikliminin ve sonrasında Marx ve Marksistlerin oynadığı rolü metinlerden pasajlarla serimlerken, 20. yüzyılda bazı Marksistlerin onunla diyalog kurma girişimlerine işaret ediyor ve Aydınlanma felsefesinin tam kalbine bizzat onun araçlarıyla yapılan bir taarruz olarak Fransız Devrimi Üzerine Düşünceler‘in, iç sınırlılıkları ve çelişkileriyle birlikte itibarının da iade edilmesi gerektiğini tartışmaya açıyor.

VEFA SAYIN ÖĞÜTLE, “EDİTÖRÜN TAKDİMİ”