Ahmet Özcan ve Güney Çeğin, “Osmanlı Maddesinin Altında Yatan Ruha Dair: Hikmet Kıvılcımlı’daki Sosyo-Tarihsel Tahlillere Genel Bir Bakış”, (içinde) (der.) Vefa Sayın Öğütle ve Güney Çeğin, Kerim ya da Zalim: Osmanlı Devlet ve Toplum Yapısı Tartışmaları, Ankara: Phoenix Yayınları, 2021, s. 191-217.
Kitabı satın almak için burayı tıklayın.
Koçi Bey, Türkiye’yi yıkıma götürenleri 30-40 kişi sayıyor. Önünde sonunda, soygunun “reaya”yı (köylüyü ve halkı) ezdiğini rakamla gösteriyor. Yarım yüzyılda vergilerin 80-90 akçadan 700-800 akçaya çıktığını, demek 10 misli, hele Anadolu’da koyun başına 40-50 misli yükseldiğini gösteriyor. Devlet vergiden 1 alırken, aracıların 20-30 akça soyduklarını anlatıyor. (50 yılda 10 misli vergi olmuş. Koçi Bey, padişahın yakasına yapışmış, kıyameti koparıyor. Türkiye’de Cumhuriyetin kurulduğu yıl, vergi “tahsilatı” 111 milyondu; 1959 yılında 6 milyar 385 milyon, 1963’te 10 milyarı aşkın. Demek 40 yılda vatandaşlar 100 misli vergi ödüyorlar. Saltanat zamanı 5 yılda 1 misli vergi artışı “yıkım” (harabi) ve zulüm sayılmış; Cumhuriyetin her 4 yılında 10 misli vergi arttırılıyor. (1959 İstatistik Yıllığı, s. 381). Herkes övünüyor. Otokrasi (müstebit padişahlık) ile Paşakrasi (demokratik cumhuriyet) arasındaki fark bu olsa gerek).
Hikmet Kıvılcımlı, Osmanlı Tarihinin Maddesi
Nec Spe Nec Metu 